Ang Cocoon

 

Mga Gintong Aral ni Yahweh El Shaddai

Ang Cocoon Minsan, habang ako'y nagninilay-nilay sa ilalim ng isang punong kahoy, napansin ko ang apat na magagandang paruparo na umaaligid sa isang cocoon na nakasabit sa sanga. Napag-alaman ko na ang paruparo pala ay nagsisimula sa isang caterpillar na magaspang at walang pakpak. Bago ito maging isang magandang paruparo, kinakailangan itong dumaan sa panahon ng metamorphosis o pagbabagong-anyo, kung saa'y pinaiikutan nito ang kanyang katawan ng silk thread hanggang sa mabuo ang isang cocoon. Sa loob ng ilang araw, nananatili ang caterpillar na wari'y walang buhay sa loob nito'y unti-unting sumisibol ang mga paa at pakpak ng caterpillar hanggang sa bumuka ang cocoon at lumabas ang isang magandang paruparo na may iba't ibang kulay. Ito'y malayang lilipad at dadapo sa mga puno at bulaklak. Ano ang ibig sabihin nito sa ating buhay? Kapag tayo ay dumaraan sa isang mahigpit na pagsubok sa buhay, para tayong isang caterpillar na nakakulong sa loob ng cocoon. Litong-lito ang ating isip at nawawalan tayo ng pag-asa. Ngunit dapat nating malaman na pinahihintulutan ito ng ating Panginoon dahil sa isang mabuting layunin. Kung papaanong kailangang dumaan ang caterpillar sa panahon ng pagbabagong-anyo sa loob ng cocoon, tayo ay dumaraan sa pagsubok upang tayo ay hubugin ayon sa pamamaraan ng Diyos. Sa pamamagitan nito, ang ating espiritung nilikhang kalarawan at kawangis Niya ay makakatulad sa Kanyang pag-uugali, at matututong umibig sa Kanya at sa ating kapwa. Subalit mapagtatagumpayan lamang natin ang mga pagsubok o ang cocoon ng kahirapan, pagkakautang, karamdaman at kaguluhan sa buhay na gumapos sa atin sa loob nang mahabang panahon kung tayo at magpapakumbaba, aaminin na tayo ay namuhay nang hiwalay sa Diyos, magsisisi sa ating mga kasalanan, makikipag-isa sa Kanya at tatanggapin si Cristo Jesus sa ating puso bilang Panginoon at Tagapagligtas. Sa gayon, katulad ng isang paruparo na nakalaya mula sa kanyang cocoon, tayo'y makakalaya rin at magtataglay ng bagong-buhay, isang buhay na ganap at kasiya-siya ( Juan 10:10)!   " Kaya nga, mag-ingat ang sinomang nag-aakalang siya'y nakatayo, baka siya mabuwal. Wala pang pagsubok na dumating sa inyo na di dinanas ng lahat ng tao. Tapat ang Diyos, at hindi Niya ipahihintulot na kayo'y subukin nang higit sa inyong makakaya. Sa halip, pagdating ng pagsubok, bibigyan Niya kayo ng lakas upang mapagtagumpayan iyon. " (1 Cor. 10:12-13)

Ang Bisita

 

Mga Gintong Aral ni Yahweh El Shaddai

Ang Bisita Kapag ang isang taong kumakatok sa pintuan sa labas ng ating bahay ay ating pinagbuksan at pinatuloy, siya ay nagiging bisita natin. (Ngunit kung hindi naman natin siya pagbubuksan, mananatili lamang siya sa labas.) Ayon sa kaugaliang Pilipino, ang isang bisita o panauhin ay ating pinauupo at pinakakain. Pagkatapos nito, makikipagkuwentuhan pa tayo sa kanya hanggang sa sumapit ang pananghalian. At madalas ay inaabot pa siya ng oras ng meryenda! Habang patuloy natin siyang inaasikaso, siya ay nasisiyahan kaya naman hindi niya maiisipang umalis. Subalit, sa sandaling ang ating panauhin ay hindi na natin pinansin, siya'y mapapahiya at kusang aalis. Ano ang ibig sabihin nito sa ating buhay? Ang mga espiritu ng kadiliman ay "mga hukbong espirituwal ng kasamaan sa himpapawid" (Efeso 6:12) na umaali-aligid lamang sa atin at naghihintay ng pagkakataon na makapaghasik ng kaguluhan, karamdaman, at suliranin sa buhay. Ang mga ito ay parang bisita na kumakatok sa pamamagitan ng ating isipan na siyang "pintuan" ng ating buhay. Hangga't hindi natin pinagbubuksan at pinatutuloy ang mga espiritu ng kadiliman, hindi magkakaroon ng kapangyarihan ang mga ito sa ating buhay! Halimbawa, hinihingal tayo at sumasakit ang ating ulo, ang unang kakatok sa ating isipan ay ang espiritu ng takot. Bubulong ito sa atin ng ganito: "Hala, mayroon ka nang alta presyon!" Matatakot naman tayo, at sasabihin natin: "Naku, mataas na yata ang presyon ng aking dugo!", o kaya nama'y "Ay, naku, may sakit na yata ako sa puso!" Kapag sumasakit naman ang ating mga tuhod, hinihipo-hipo pa natin ang mga ito, at sinasabi nating: "aray, naku po! Ang rayuma ko!" Sa pamamagitan ng mga salitang namutawi sa ating bibig, inaangkin natin ang karamdaman at binubuksan natin ang pintuan ng ating buhay (ang ating isip) at pinatutuloy ang mga espiritu ng alta presyon o sakit sa puso. Sa gayon'y para tayong may bisita na dahil sa ating pag-aasikaso, ang mga ito'y nawiwili at hindi na umaalis! Ang dapat nating gawinay huwag na nating papansinin at pakikinggan ang ibinubulong ng mga espiritung naghahasik sa ating isipan ng karamdaman, kabalisahan, pag-aalala, takot, at iba pang kaisipang nagdudulot lamang sa atin ng panghihina at panlulupaypay. Ingatan din natin ang mga namumutawi sa ating mga bibig sapagkat ayon sa nasusulat sa Kawikaan 18:21, "Ang buhay at kamatayan ay sa dila nakasalalay."  Sa halip, kapag sumasakit na ang ating ulo dahil sa mga problema, kaguluhan at pagsubok sa buhay, magpuri at magpasalamat na tayo sa Panginoon. Siya lamang ang makakatulong at makakapagbigay ng ganap na kagalingan at kalakasan sa ating katawan, gayundin ng kalutasan sa ating mga suliranin. Ulit-ulitin natin: "Purihin ang Panginoon! Aleluya!" At sabihin naman natin sa masamang espiritu na naghahasik ng kabalisahan sa ating isipan: "Ikaw na masamang espiritu ng pagkatakot, sa Pangalan ng Panginoong Jesu-Cristo, lumayas ka!" Sa gayon, ito ay aalis na parang isang bisita at ang karamdamang dulot nito at tuluyang mawawala sa ating buhay! Alalahanin natin na tayong mga mananampalataya ay pinagkalooban ng kapangyarihan ayon sa Marcos 16:17-18, "Ang mga sumasampalataya ay magtataglay ng ganitong tanda ng kapangyarihan: sa Pangalan Ko'y magpapalayas sila ng mga demonyo at magsasalita ng ibang wika; sila'y hindi maaano dumampot man ng ahas o uminom ng lason; at gagaling ang maysakit na mapatungan ng kanilang mga kamay." Kaya huwag tayong matakot sa mga espiritung iyan! Panghawakan natin ang kapangyarihang ito na nagmumula sa ating Panginoon upang huwag tayong magkaroon ng mga di-kanais-nais na bisita sa ating buhay!   "Ang isipan mo'y ingatang mabuti at alagaan, pagkat iyan ang siyang bukal ng buhay mong tinataglay." (Kawikaan 4:23)